βίντεο παρέλασης Μιχάλη
το βίντεο
Ένα blog για το Μιχάλη
Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΜΙΧΑΛΗ
φωτογραφίες από παρέλαση
Εντάξει, η παρέλαση γίνεται μόνο σε στρατιωτικά καθεστώτα ή υπολλείματα αυτών, όπως επίσης σε δικτατορίες και σε κράτη ηλιθίων όπως το αμερικάνικο αλλά αφού θέλει να πάει, αυτός αποφασίζει.
Μέσα στο Σαββατοκύριακο ανεβάζω και σχετικό βιντεάκι.
Εντάξει, η παρέλαση γίνεται μόνο σε στρατιωτικά καθεστώτα ή υπολλείματα αυτών, όπως επίσης σε δικτατορίες και σε κράτη ηλιθίων όπως το αμερικάνικο αλλά αφού θέλει να πάει, αυτός αποφασίζει.
Μέσα στο Σαββατοκύριακο ανεβάζω και σχετικό βιντεάκι.
Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010
ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΛΑΜΠΙΑΣ
Μωράκι Χρήστου Ευλαμπίας
Ομορφούλη, πότε θα σε αγκαλιάσουμε κι εμείς;
Η Όλγα λέει ότι μοιάζεις με τον Λευτέρη.
Ομορφούλη, πότε θα σε αγκαλιάσουμε κι εμείς;
Η Όλγα λέει ότι μοιάζεις με τον Λευτέρη.
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010
Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΑΤΑΚΕΣ ΜΙΧΑΛΗ
Δεν μπορώ ρε μπαμπά, όχι πάλι θάλασσα, κάθε μέρα πάμε, βαριέμαι, θέλω να δω Dvd
ή
Δεν γίνεται να μην πάω σήμερα στο πρόγραμμα; Κάθε μέρα πάω.
(πηγαίνει σε μία παραλία 9-2 τώρα που έκλεισαν τα σχολεία. Παίζουν κυρίως και κάνουν μπάνιο. Ούτε ζωγραφική ούτε κάποια άλλη δραστηριότητα δεν τους κάνουν, είναι τελείως ελεύθεροι)
πότε θα πάω κι εγώ διακοπές;
ή
Δεν γίνεται να μην πάω σήμερα στο πρόγραμμα; Κάθε μέρα πάω.
(πηγαίνει σε μία παραλία 9-2 τώρα που έκλεισαν τα σχολεία. Παίζουν κυρίως και κάνουν μπάνιο. Ούτε ζωγραφική ούτε κάποια άλλη δραστηριότητα δεν τους κάνουν, είναι τελείως ελεύθεροι)
πότε θα πάω κι εγώ διακοπές;
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
ΤΕΛΟΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Οι τάξεις περνάνε σαν ταξί. Οι πιτσιρικάδες αλλάζουν με την ίδια ταχύτητα. Μόνο εμείς, οι γονείς τους, απ' ότι φαίνεται δεν αλλάζουμε...
Η φετινή χρονιά έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Μπορείς να παρατηρήσεις ότι τα παιδιά παίρνουν μία κατεύθυνση. Άλλος έχει τάση να λέει συνέχεια αστεία, άλλος να αρπάξει κάτι και να φύγει, άλλη να φέρεται προστατευτικά, κάποιοι να ερωτεύονται ενώ κάποιοι άλλοι, με σκυμμένο κεφάλι, να βιώνουν τις πρώτες έντονα μελαγχολικές τους στιγμές. Η ζωή τους έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό...
Η αντίδραση των πατεράδων και μανάδων ποια είναι άραγε; Ένα αποδοκιμαστικό κούνημα του κεφαλιού ή ένα κρουασάν στο στόμα από το κοντινό φούρνο στην καλύτερη περίπτωση (υπάρχουν και τα molto, πιο φτηνά και παντού).
Στο σχολείο tου Μιχάλη ο γυμναστής ζητούσε συγνώμη (από ποιους; από τους μπουκωμένους γονείς; τους αραχτούς στη σκιά ενώ τα παιδιά κάνουν γυμναστικές επιδείξεις;) για τις μουσικές επιλογές των παιδιών της έκτης τάξης - ούτε που πρόσεξα τι, κάτι σε στυλ Παπαρίζου - (αλλά τι να κάνουμε παιδιά είναι, πρέπει να τα συγχωρέσουμε, όπως είπε). Φοβερή ενθάρρυνση. Γιατί άραγε δεν διάλεξαν Σούμπερτ για να κάνουν τούμπες στο στρώμα;
Τι ωραίες που είναι οι σχολικές γιορτές. Εγώ δεν κοιτάζω τα παιδιά, παρατηρώ τους γονείς. Το σώμα τους δείχνει τι σκέφτονται. (Υπομονή θα τελειώσει - Το παιδί μου τα πήγε περίφημα, κούτσου, κούτσου - Θα ενθουσιαστεί με το βίντεο που τον τράβηξα). Μάτια που αναζητούν τυροπιτάκια και μασώντας αξιοποιούν το δικαίωμα του γονιού, κάνοντας παρατηρήσεις. "μη βραχείς, μη πέσεις, έλα να φας κάτι, άσε τη μπάλα, θα παίξεις μετά".
Πόσα από αυτά θα αντισταθούν στις μαλακίες (οπς, κακιά λέξη, μη Στέλιο, μπορείς να το πεις με άλλο τρόπο) των γονιών και των δασκάλων τους;
Μακάρι να έχω μάτια ανοιχτά να σας παρακολουθώ, να μεγαλώσετε,
να μη μας μοιάσετε.
Τρίτη 8 Ιουνίου 2010
ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ
2η μέρα μακριά. Μου λείπεις πολύ.
Υ.Γ Σήμερα τρώω τους τελευταίους φακοκεφτέδες από το πάρτυ.
Υ.Γ Σήμερα τρώω τους τελευταίους φακοκεφτέδες από το πάρτυ.
Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΕΜΙΣ
Ξέγνοιαστο απόγευμα στην κοκκινοηλιοfarwestική πίστα του αλογά.
Mixalis Artemis
ΜΙΧΑΛΗΣ FRESH LOOK
Τώρα τελευταία ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για το τι φοράει. Υπήρχε εκνευρισμός το Σάββατο το πρωί μόλις διαπίστωσε ότι έχει μόνο μία μαύρη μπλούζα και αυτή με στάμπα κι εγώ έχω 3 μαύρες χωρίς στάμπα. Επίσης δεν μπορούσε να βρει μαύρο παντελόνι κι έγινε χαμός. Ευτυχώς βρήκε αυτή τη heavy metal ζώνη και το μαύρο μαντηλάκι και του το έδεσα στα μαλλιά. Αφού έκανε επιθεώρηση στον καθρέπτη, πήρε και τη δική μου γνώμη "είμαι ωραίος;"
death ή magna?
Mixalis Magna
ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ Η ΚΟΥΝΟΥΠΙ;
Το εντοπίσαμε με το Μιχάλη δίπλα στοσπίτ, στοΚαγιάν,(σε αγνά Μυτιληνιά) το πρωί της δευτέρας. Ποιος μπορεί να απαντήσει;
Kounoupi Petapouda
Ξέγνοιαστο απόγευμα στην κοκκινοηλιοfarwestική πίστα του αλογά.
Mixalis Artemis
ΜΙΧΑΛΗΣ FRESH LOOK
Τώρα τελευταία ενδιαφέρεται όλο και περισσότερο για το τι φοράει. Υπήρχε εκνευρισμός το Σάββατο το πρωί μόλις διαπίστωσε ότι έχει μόνο μία μαύρη μπλούζα και αυτή με στάμπα κι εγώ έχω 3 μαύρες χωρίς στάμπα. Επίσης δεν μπορούσε να βρει μαύρο παντελόνι κι έγινε χαμός. Ευτυχώς βρήκε αυτή τη heavy metal ζώνη και το μαύρο μαντηλάκι και του το έδεσα στα μαλλιά. Αφού έκανε επιθεώρηση στον καθρέπτη, πήρε και τη δική μου γνώμη "είμαι ωραίος;"
death ή magna?
Mixalis Magna
ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ Η ΚΟΥΝΟΥΠΙ;
Το εντοπίσαμε με το Μιχάλη δίπλα στοσπίτ, στοΚαγιάν,(σε αγνά Μυτιληνιά) το πρωί της δευτέρας. Ποιος μπορεί να απαντήσει;
Kounoupi Petapouda
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
ΤΟ ΠΑΡΤΥ
Ξύπνησα με ξυπνητήρι στις 8.30 για να βάλω τα ρεβύθια και τις φακές να βράσουν. Έφτιαξα τις πίτσες και μετά τους κεφτέδες, όργιο μπαχαρικών και μίξη ότι υλικών είχα στην κουζίνα κατά βούληση και όχι κατά συνταγή. Δεν σταμάτησα να φτιάχνω φαγητά μέχρι τις 15.30. Τότε ετοιμάστηκαν 2 ταψιά ρεβυθοκεφτέδες, 2 ταψιά φαβοκεφτέδες, ένα ντιπ και 6 πίτσες με δικό μου φύλλο εννοείτε. Έφτιαξα τις φαβορίτες, έκανα ένα μπάνιο και ναμε στη παραλία.
Στην κουζίνα
Δεν βλέπω κανένα πάρτυ παρόλο που έχω φτάσει μιάμιαση ώρα καθυστερημένος, είναι ήδη 16.30, το πάρτυ ξεκινούσε στις 15.00. Βλέπω τα παιδιά να παίζουν στη παραλία, καμία τριαναταριά διαολάκια που δεν σταματούν να μπαινοβγαίνουν ούτε λεπτό μέχρι τις 9 που κόψαμε τη τούρτα. Με πλησιάζει μία άγνωστη κυρία και μου δίνει το χέρι "σας ευχαριστούμε πολύ, τι θαυμάσια ιδέα να κάνετε το πάρτυ στο καρπούζι, τι θαυμάσια μέρος, δεν έχουμε έρθει ποτέ εδώ". Ήταν η μαμά ενός συμμαθητή του Μιχάλη. Το πάρτυ είναι υπερπαραγωγή. Είναι καλεσμένες η δευτέρα τάξη σε 2 σχολεία (το νυν και το πρώην) και τα παιδιά από 1 χωριό, το Καγιάνι. Είμαστε grante με την Έφη, πρόκληση για το κοινό αίσθημα μέσα σε περίοδο οικονομικής κρίσης.
Τέλος πάντων, όλοι ήταν σκορπισμένοι στη παραλία και δεν ασχολήθηκε κανείς με κανένα. Ούτε καναπεδάκια, ούτε βαρετές συζητήσεις για να περάσει η ώρα, όλοι με το μαγιό τους σχημάτιζαν παρέες. Από ψηλά φαίνονταν σαν σμήνος πουλιών που μία γίνεται πυκνό και μία αραιώνει. Οι γονείς είχαν την ευκαιρία να ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΝ και να απολαύσουν το πάρτυ. Για τα παιδιά δεν το συζητάω. Κανείς δεν ασχολήθηκε με τα φαγητά μέχρι τις 8. Τότε βγήκαν οι μανιταρόπιτες, τυρόπιτες, κερασόπιτες, σαλάτες, μπασμάτια της Έφης και της Στέλλας, τα δικά μου φαγητά και στο τέλος μία τούρτα φράουλα τεραστίων διαστάσεων (Έφη/Στέλλα) και μία τούρτα έκπληξη lacta που έβαψε τα χεράκια και τα μουτράκια τους με σοκολατί γλυψιές.
Πριν τη τούρτα υπήρχε και ένας χοντρός τεραστίων διαστάσεων ο οποίος έφτιαχνε σουβλάκια, μιλάμε ήταν γεννημένος για να φτιάχνει σουβλάκια. Πολύ σοβαρός, σχεδόν τρομαχτικός, με μουσάκι ασχολιόταν μόνο με τα σουβλάκια αλλά τα παιδιά τον αγάπησαν αμέσως. Όταν βγήκαν οι τούρτες και σταμάτησε να ψήνει, κάθισε στην πλαστική καρέκλα δίπλα στη ψησταριά, εμφανώς λυπημένος που δεν υπήρχε κανείς για να του ψήσει σουβλάκια. Μετά από λίγη ώρα, περίεργα καταβεβλημένος, έγειρε το κορμί του μπροστά, το κεφάλι κρέμασε πάνω από τη ζεβλωμένη του κοιλιά και με το Leo είπαμε ότι έπαθε DSM (Dτepression of the Souvlaki Maker).
Το βράδυ ο Μιχάλης με το φίλο του το Στράτο, μέχρι να τους φέρω τα στρωματάκια να κοιμηθούν στο χαλί, στρωματσάδα όπως τους αρέσει, είχαν λιώσει κανονικά, ο ένας στον καναπέ και ο άλλος στα μαξιλάρια του καναπέ.
τέζα στον καναπέ
Ξύπνησα με ξυπνητήρι στις 8.30 για να βάλω τα ρεβύθια και τις φακές να βράσουν. Έφτιαξα τις πίτσες και μετά τους κεφτέδες, όργιο μπαχαρικών και μίξη ότι υλικών είχα στην κουζίνα κατά βούληση και όχι κατά συνταγή. Δεν σταμάτησα να φτιάχνω φαγητά μέχρι τις 15.30. Τότε ετοιμάστηκαν 2 ταψιά ρεβυθοκεφτέδες, 2 ταψιά φαβοκεφτέδες, ένα ντιπ και 6 πίτσες με δικό μου φύλλο εννοείτε. Έφτιαξα τις φαβορίτες, έκανα ένα μπάνιο και ναμε στη παραλία.
Στην κουζίνα
Δεν βλέπω κανένα πάρτυ παρόλο που έχω φτάσει μιάμιαση ώρα καθυστερημένος, είναι ήδη 16.30, το πάρτυ ξεκινούσε στις 15.00. Βλέπω τα παιδιά να παίζουν στη παραλία, καμία τριαναταριά διαολάκια που δεν σταματούν να μπαινοβγαίνουν ούτε λεπτό μέχρι τις 9 που κόψαμε τη τούρτα. Με πλησιάζει μία άγνωστη κυρία και μου δίνει το χέρι "σας ευχαριστούμε πολύ, τι θαυμάσια ιδέα να κάνετε το πάρτυ στο καρπούζι, τι θαυμάσια μέρος, δεν έχουμε έρθει ποτέ εδώ". Ήταν η μαμά ενός συμμαθητή του Μιχάλη. Το πάρτυ είναι υπερπαραγωγή. Είναι καλεσμένες η δευτέρα τάξη σε 2 σχολεία (το νυν και το πρώην) και τα παιδιά από 1 χωριό, το Καγιάνι. Είμαστε grante με την Έφη, πρόκληση για το κοινό αίσθημα μέσα σε περίοδο οικονομικής κρίσης.
Τέλος πάντων, όλοι ήταν σκορπισμένοι στη παραλία και δεν ασχολήθηκε κανείς με κανένα. Ούτε καναπεδάκια, ούτε βαρετές συζητήσεις για να περάσει η ώρα, όλοι με το μαγιό τους σχημάτιζαν παρέες. Από ψηλά φαίνονταν σαν σμήνος πουλιών που μία γίνεται πυκνό και μία αραιώνει. Οι γονείς είχαν την ευκαιρία να ΧΑΛΑΡΩΣΟΥΝ και να απολαύσουν το πάρτυ. Για τα παιδιά δεν το συζητάω. Κανείς δεν ασχολήθηκε με τα φαγητά μέχρι τις 8. Τότε βγήκαν οι μανιταρόπιτες, τυρόπιτες, κερασόπιτες, σαλάτες, μπασμάτια της Έφης και της Στέλλας, τα δικά μου φαγητά και στο τέλος μία τούρτα φράουλα τεραστίων διαστάσεων (Έφη/Στέλλα) και μία τούρτα έκπληξη lacta που έβαψε τα χεράκια και τα μουτράκια τους με σοκολατί γλυψιές.
Πριν τη τούρτα υπήρχε και ένας χοντρός τεραστίων διαστάσεων ο οποίος έφτιαχνε σουβλάκια, μιλάμε ήταν γεννημένος για να φτιάχνει σουβλάκια. Πολύ σοβαρός, σχεδόν τρομαχτικός, με μουσάκι ασχολιόταν μόνο με τα σουβλάκια αλλά τα παιδιά τον αγάπησαν αμέσως. Όταν βγήκαν οι τούρτες και σταμάτησε να ψήνει, κάθισε στην πλαστική καρέκλα δίπλα στη ψησταριά, εμφανώς λυπημένος που δεν υπήρχε κανείς για να του ψήσει σουβλάκια. Μετά από λίγη ώρα, περίεργα καταβεβλημένος, έγειρε το κορμί του μπροστά, το κεφάλι κρέμασε πάνω από τη ζεβλωμένη του κοιλιά και με το Leo είπαμε ότι έπαθε DSM (Dτepression of the Souvlaki Maker).
Το βράδυ ο Μιχάλης με το φίλο του το Στράτο, μέχρι να τους φέρω τα στρωματάκια να κοιμηθούν στο χαλί, στρωματσάδα όπως τους αρέσει, είχαν λιώσει κανονικά, ο ένας στον καναπέ και ο άλλος στα μαξιλάρια του καναπέ.
τέζα στον καναπέ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)